Kenniscentrum

Een stichting is een juridische entiteit die is opgericht door één of meerdere oprichters die vermogen toewijzen, bij leven of via testament, voor de realisatie van een specifiek onbaatzuchtig doel. Ze wordt gereguleerd door de wet van 27 juni 1921 (gewijzigd in 2002) en is een non-profitorganisatie zonder leden of aandeelhouders, beheerd door een raad van bestuur van minimaal drie bestuurders. De stichting is bedoeld om te blijven bestaan na het overlijden van de oprichter(s). Sinds 2002 worden er twee soorten stichtingen onderscheiden: 

• Stichtingen van openbaar nut (SON): Deze stichtingen streven naar één van de door de wet vastgestelde doelen van algemeen belang na : filantropisch, religieus, wetenschappelijk, artistiek, pedagogisch, filosofisch of cultureel. Hun statuten moeten worden goedgekeurd door de minister van Justitie en zij verkrijgen rechtspersoonlijkheid via een koninklijk besluit.

• Private stichtingen (PS): Opgericht door de wet van 2002, is het voor private stichtingen  ook mogelijk om vermogen toe te wijzen aan een onbaatzuchtig doel, dat algemeen of privé kan zijn, zoals het behoud van familievermogen. In tegenstelling tot de SON’s is voor hun oprichting alleen een notariële akte vereist, zonder overheidsgoedkeuring. Een private stichting kan worden omgezet in een stichting van openbaar nut.